No cóż! Musze przyznać, że po ostatnich rozmowach nt. naszych fantazji (choć bardziej moich) trudno jest mi się skupić na czymkolwiek innym, niż na myśleniu o propozycji Marty. Dla przypomnienia – zaproponowała że spełni moją fantazję i pójdzie do knajpy “na podryw”. Ja będę mógł to obserwować z boku. Niesamowite! Jeszcze pół roku temu by mi do głowy nie przeszło, że będziemy o czymś takim rozmawiać, ani tym bardziej że moja żona coś takiego sama (!) zaproponuje. A tego typu zabawy to przecież pierwszy krok do czegoś poważniejszego. W głowie mam totalny mętlik! Bo co innego sobie fantazjować o takich sprawach a co innego to zrealizować! Mam mnóstwo wątpliwości. Nie wiem jak pewne rzeczy rozwiązać, ani czy w ogóle jesteśmy na to gotowi. Bo przecież takie zabawy to już stąpanie po bardzo kruchej nawierzchni i niejedno małżeństwo tego potem żałowało. Ale po kolei!

Najpierw chciałbym zwrócić uwagę na pewien drobny szczegół. Marta powiedziała, że da się “podrywać”, a nie “poderwać”.  To subtelna różnica ale moja żona zawsze jasno określa co ma na myśli i jestem pewien, że miała tylko to na myśli co powiedziała. Ale myślę, że na początek to byłoby i tak niesamowite doświadczenie!

Poza wielka radością i podnieceniem jakie teraz czuję, ogarniają mnie także wątpliwości i niepewność.
Przede wszystkim jak to wszystko przeprowadzić! Niby nic trudnego – idziemy do knajpy, Ona siada przy barze, jak gdzieś obok i udajemy że się nie znamy. Ona daje się podrywać a ja sobie na to patrzę. Ale co będzie jak w tym lokalu pojawi się ktoś z naszych znajomych? Jak wyjaśnimy, że Marta bawi się z obcym facetem a ja sam siedzę przy innym stoliku? I to jest pierwszy problem!
No więc trzeba by pomyśleć o wyjeździe, bo choć  mieszkamy w dużym mieście to dość często spotykamy znajomych. No więc wyjazd. Tylko gdzie? Pewnie też do jakiegoś dużego miasta, bo małych nie lubię. A to się wiąże z kosztami i ze względów na pracę i obowiązki nie da się przeprowadzić z dnia na dzień.
Kolejny problem to bezpieczeństwo.  Załóżmy, że trafi się Jej jakiś nachalny adorator który w pewnej chwili stwierdzi, że chce “więcej” i nawet jeśli Marta będzie miała już dość jego obecności to nie będzie chciał się odczepić? Co jeśli za wszelką cenę będzie chciał ją odprowadzić do domu? Nie chcę aby w obcym mieście chodziła sama,  ani tym bardziej z obcym nachalnym typem! Chce sam z nią wracać – no chyba, ze Jej nowy przyjaciel byłby odpowiedni i ona sama czuła by ochotę by z nim gdzieś wyjść! Ale i tak wolałbym aby z nikim obcym nie szwendała się po obcym mieście!
Torebka – kolejny problem. Wyobraźmy sobie, że siedzą przy barze i będą mieli ochotę potańczyć. Co wtedy Marta ma zrobić z torebką? Przecież nie zostawi jej przy barze?! A chyba nie widziałem kobiety tańczącej z torebką….
Więc samych takich “technicznych” wątpliwości mam sporo, nie mówiąc już o tych bardziej mentalnych czy uczuciowych. No ale to się jeszcze zobaczy. Muszę jeszcze z Martą o wielu sprawach porozmawiać. Ostatnio nie poruszaliśmy tego tematu dawno…. Czas to zmienić!